Páginas
ADMINISTRADORA DE POETAS ESCRITORES DE LA PAZ
ADMINISTRADORA BLOGER POETAS, ESCRITORES POR LA PAZ
Reseña de Nieves María Merino Guerra
POETA, ESCRITORA, DIFUSORA CULTURAL, AMANTE DE LA PAZ
INTENTO COMUNICAR LO MEJOR QUE SE Y PUEDO, SIN DEJAR DE APRENDER NUNCA, MIS PENSAMIENTOS, REFLEXIONES....E IMAGINACIÓN. DESEOS DE SER ESCRITORA DESDE NIÑA.
MI MAYOR ORGULLO, RESPONSABILIDAD Y TRABAJO.LA DEDICACIÓN Y DEVOCIÓN A MI FAMILIA Y AMIGOS COMO PRIORIDAD ABSOLUTA.
ME ENCANTAN TODAS LAS ARTES. : CUANDO PUEDO, LA PINTURA, FOTOGRAFÍA, MÚSICA...PERO COMO "VICIO”, LA LITERATURA.
UNA PERSONA MÁS DE ÉSTE MUNDO PREOCUPADA POR LA PAZ, LA SOLIDARIDAD Y LA JUSTICIA. FILÓSOFA DE ANDAR POR CASA, CON UTOPÍAS Y PRINCIPIOS ÉTICOS QUE INTENTO VIVIR Y TRASMITIR.
AMOR A LA VIDA, AL PLANETA, A TODOS LOS SERES HUMANOS. COMPROMETIDA SOBRE TODO, CON LOS MÁS CERCANOS Y LOS MAS NECESITADOS. VIAJERA INCANSABLE CUANDO HE PODIDO, .CON MÚLTIPLES HOBBYS, SIEMPRE QUE MIS OBLIGACIONES ME LO PERMITEN.
MUY CURIOSA.EMPÁTICA, RACIONAL Y A LA VEZ MUY EMOCIONAL...CON UNA HIPERSENSIBILIDAD MUY MARCADA. LUCHADORA NATA. NO ME RINDO JAMÁS, SI EL OBJETIVO ES IMPORTANTE, POR MUCHOS OBSTÁCULOS QUE ENCUENTRE EN MI CAMINO....AUNQUE A VECES FLAQUEEN MIS FUERZAS.
CON TEMPERAMENTO, PERO A LA VEZ, MUY INTUITIVA ,HIPERSENSIBLE Y EMPÁTICA. (DEMASIADO, QUIZÁ...).
UNA PERSONA MAS, NORMALITA, CON DEFECTOS Y VALORES, QUE DESEA UN MUNDO MEJOR PARA NUESTROS HIJOS.
RICA EN FAMILIA Y AMIGOS.Y UNA SALUD REGULAR, CON LA QUE BATALLO CADA DÍA PARA SEGUIR ADELANTE.
OPTIMISTA. ALGO QUIJOTESCA, SIN DEJAR DE SER SANCHO.
Nieves Merino Guerra

Nieves María Guerra Nombrada Embajadora Universal por la paz Islas Canarias, España CERCLE UNIVERSEL DES AMBASSADEURS DE LA PAIX SUISSE / FRANCE
A PARTICIPAR DE POETAS,E ESCRITORES POR LA PAZ
Todos os posts - Blog - Casa dos poetas e da poesia
martes, 31 de agosto de 2010
Astrid Sofìa Pedraza De La Hoz - QUIERO UNA COLOMBIA MEJOR
lunes, 30 de agosto de 2010
¿Qué pasó con ellos? - Stella Maris. T
- SAN JORGE STA FE
- Argentina
SOY
MAESTRA NORMAL NACIONAL y PROFESORA DE HISTORIA.
Nacida en la ciudad de Rafaela, en la provincia Santa Fe , resido en la Ciudad de San Jorge. Me desempeñé como docente durante 33 años. Actualmente preside el CíRCULO DE ESCRITORES DE SAN JORGE, nacido el 7 d e julio del año 2009 . Formo parte del grupo" ABUELAS CUENTACUENTOS" .
Sostengo que
"SI NO COMPRÉ MI CEREBRO, SI LO HE RECIBIDO POR GRACIA DIVINA,
TODO LO QUE CREO NO LO REGISTRO, LO DONO, MIS ESCRITOS CUANDO SALEN D E MI YA NO ME PERTENECEN Y EN EL PAPEL SIEMBRO SEMILLAS PARA ALIMENTAR A MIS HERMANOS.NUNCA HE PARTICIPADO EN CONCURSOS NI ANTOLOGIAS.
Mi inclinación por el escribir , lo ha expresado en versos, diciendo..
Vivo y muero en mis letras .
Hay algo imperceptible
que derrama en mí esta adicción
de la que no puedo escapar,
y donde me nutren
arroyos interminables
De esos arroyos interminables nacieron estos libros de poemas..
SONIDOS DE LUCES Y SOMBRAS-BURBUJAS DEL ALMA-ROCÍOS DE VERSOS-PÉTALOS EN EL VIENTO-OLAS DEL SILENCIO
EL CUENCO DE M I VALLE-TINTA DE ARROPE-EL CIELO DE MI ATARDECER-TRANSPARENCIAS DEL ALBA-LA HISTORIA EN POEMAS
PÁJAROS EN MIS MANOS-FLORES EN SUSPENSO-POEMAS DE CRISTAL-LA OTRA PIEL POÉTICA -ESPARCIENDO ESENCIAS.LA MAYORIA DE ELLOS
NACIERON ARTESANALMENTE DE SUS MANOS.
Además ES AUTORA DE relatos fantásticos
1- LA DAMA DEL ROJO CLAVEL- 2- LA CASA DEL FANGAL.
3- DONNA DENTRO NELLE STORIE.-4 -ROSAS AMARILLAS
Su literatura infantil abarca cuentos y poemas con rimas . Este año presentará una Novela : “ALAS QUEBRADAS”¿Qué pasó con ellos?
http://fantasticoscuentoss.blogspot.com/
Visita aquí pinturas y fotos:
http://taboro.blogspot.com/
http://trocitosdemitierra.blogspot.com/
http://gladys-taboro.blogspot.com/
Publicado por stella maris. T el agosto 30, 2010
¿Qué pasó con ellos?
Años en el aire , meses golpeando las puertas , y nadie responde, el silencio duele.
¿ Ellos están dormidos? ¿ O lo han sepultado?
Una letanía se escuchó hace mucho tiempo .Hubo tantos discursos en honor a ellos , se los mostraba como atlantes sosteniendo a la humanidad .Todos creyeron en ellos.
Elogiados, alabados y convertidos en marco de las acciones y fuente donde beber.
Fueron gestados con amor y para que el amor guíe las acciones humanas .
Todas las poblaciones del mundo aplaudieron su nacimiento. Surgieron para proteger , como lo hace una madre , para fortalecer a los caminantes explotados. Seguimos llamando y no responden , están silenciados y una venda cubre sus ojos , mientras niños , jóvenes , adultos y ancianos siguen desprotegidos.
Pero un día ví un cortejo fúnebre y escuché un lento tañir de campanas y allí estaban en un féretro marchando a la necrópolis .
Allí , encerrados en un ataud , fabricado por pérfidos señores ,marchaban los derechos humanos .
PUEDO COMPRENDER AL POETA - NIEVES MARÍA MERINO GUERRA
SIN DEJAR DE APRENDER NUNCA,
MIS PENSAMIENTOS, REFLEXIONES...E IMAGINACIÓN.
ESCRITORA DESDE NIÑA. PROFESORA EN VARIAS ESPECIALIDADES,
ENTRE ELLAS, EN FILOLOGÍA -LENGUA Y LITERATURA
-CASTELLANA Y FRANCESA; LOGOPEDA. PEDAGOGA TERAPEUTA,
FILOSOFÍA-TEÓLOGA...CIENCIAS, PALEONTOLOGÍA, ANTROPOLOGÍA, SOCIOLOGÍA, FILOSOFÍA... ENTRE OTRAS MUCHAS ACTIVIDADES PROFESIONALES Y HOBBIES...
MI MAYOR ORGULLO , RESPONSABILIDAD Y TRABAJO, ES SER MADRE, ESPOSA, HIJA, HERMANA, TÍA...Y AHORA ABUELA TAMBIÉN.
LA DEDICACIÓN Y DEVOCIÓN A MI FAMILIA
Y AMIGOS COMO PRIORIDAD ABSOLUTA.
UNA PERSONA MAS DE ÉSTE MUNDO
PREOCUPADA POR LA PAZ, LA SOLIDARIDAD Y LA JUSTICIA.
FILÓSOFA DE ANDAR POR CASA,
CON UTOPÍAS Y PRINCIPIOS ÉTICOS
QUE INTENTO VIVIR Y TRANSMITIR.
AMOR A LA VIDA, AL PLANETA,
A TODOS LOS SERES HUMANOS.
COMPROMETIDA SOBRE TODO, CON LOS MÁS CERCANOS Y LOS MAS NECESITADOS.
VIAJERA INCANSABLE CUANDO PUEDO.
ESTUDIANTE CONSTANTE DE MIL DIVERSOS TEMAS,
CON MÚLTIPLES HOBBIES ( PINTURA, MÚSICA, FOTOGRAFÍA...),
SIEMPRE QUE MIS OBLIGACIONES ME LO PERMITEN.
MUY CURIOSA. EMPÁTICA, RACIONAL Y A LA VEZ EMOCIONAL...
CON UNA HIPERSENSIBILIDAD MUY MARCADA.
LUCHADORA NATA. NO ME RINDO JAMÁS SI EL OBJETIVO ES IMPORTANTE,
POR MUCHOS OBSTÁCULOS QUE ENCUENTRE EN MI CAMINO....
CON TEMPERAMENTO Y FUERZA,
PERO A LA VEZ, MUY INTUITIVA ,HIPERSENSIBLE ( DEMASIADO, QUIZÁ...)
RESUMIENDO : UNA MAS, NORMALITA,
CON DEFECTOS Y VALORES,
QUE DESEA UN MUNDO MEJOR PARA NUESTROS HIJOS.
RICA EN FAMILIA Y AMIGOS.
CON UNA SALUD REGULAR CON LA QUE BATALLO CADA DÍA
PARA SEGUIR ADELANTE.
FUERZAS YA PARA QUEJARSE.
&&&&&&&&
y todas las definiciones que sobre ella da la Real Academia de la Lengua ...
SI ES O NO UNA UTOPÍA,
SI LA ALCANZAREMOS de verdad
...ALGÚN DÍA,
EN TODOS LOS ÁMBITOS DE NUESTRAS VIDAS......
Y.de hecho, en varias ocasiones he escrito y dicho lo mismo con sinónimos...o iguales palabras, aunque el discurso sea , quizá , desde otro punto de vista más
DIRECTO, Y MENOS CUESTIONABLE :
YA QUE CREO , HONESTA Y FIRMEMENTE -
AL MENOS EN ÉSTE MOMENTO-
QUE DESDE QUE EL HOMBRE ES "HOMÍNIDO PRIMARIO",
LA PAZ ABSOLUTA DE UN "MUNDO FELIZ", NO SERÁ POSIBLE.
( SALVO EN EL PARAÍSO DE LOS QUE SOMOS CREYENTES....
Y PARAÍSO AQUÍ, EN LA TIERRA.
SERÁ, EFECTIVAMENTE, UN PARAÍSO DE AMOR Y CONCORDIA,
CONVIVENCIA Y
¡¡ PAZ !!.
EL HAMBRE, LA INJUSTICIA, LOS COMPLEJOS, LAS AMBICIONES, ENVIDIAS....INSATISFACCIONES FRUSTRACIONES PERSONALES...
LA CÓLERA, IRA, Y EL MÁS O MENOS LIMITADO AUTOCONTROL
DE ÉSAS PASIONES EN MUCHOS DE NOSOTROS-AS,
HA EXISTIDO Y EXISTIRÁ SIEMPRE,
O DEJARÍAMOS DE SER HUMANOS
PARA CONVERTIRNOS EN SERES PERFECTOS.
La violencia individual, familiar, la esclavitud, injusticias,
sexismo, misoginia, avaricia, vanidad, ira, ambición negativa -acaparar- , abusos de poder...
será prácticamente imposible de erradicar, si somos serios...
Aunque también es posible disminuirla con educación, formación, tolerancia cero ante los violentos, terapias adecuadas....desde la misma sociedad, en teoría democrática, donde los ciudadanos, con mejor educación cívica y valores éticos experimentados, apre-hendidos
, votan a sus líderes pacíficos, justos....y buenos.
Solo por el bien común, sin la corrupción
ni la osadía del PODER :
cuando el poder, de verdad, sea
SERVIR, Y NO "SERVIR-SE".
PERO SI CREO, ASPIRO Y CONFÍO EN LA PAZ Y LA CONCORDIA ENTRE LOS PUEBLOS,
LA AUSENCIA DE GUERRAS, Y DISMINUCIÓN DE LAS INJUSTICIAS SOCIALES,
DESIGUALDADES BRUTALES, DEL HAMBRE, LA MISERIA
- VERGÜENZA DE NUESTRA HUMANIDAD -
DE LA MISMA FORMA QUE EN EL S. XVIII DE ABOLIÓ
- OFICIALMENTE- LA ESCLAVITUD....
Cierto que la esclavitud persiste hoy, pero ssoterradamente y a menor escala.
Desde luego, ilegal, perseguida, condenable....
Cierto que , en teoría, desde los Derechos Humanos,
somos iguales y merecemos una vida DIGNA, libre, ....
Y no menos cierto que, aunque oficialmente es aceptado por todos los países, se consigue en algunos aspectos, según las conveniencias , sobre todo económicas, empresariales, de poder, ambiciones...
y locuras de UNOS POCOS, ...
VIVIR SIN GUERRAS,
CON MÁS LIBERTAD,
DEMOCRACIA,
JUSTICIA SOCIAL,
IGUALDAD..
.¡¡ AMOR GENEROSO, EMPÁTICO, TOLERANTE, SIN RENCORES....!! .
Pero al menos, ahora mismo, en la mayoría del mundo,es reprobable, intolerable, condenable....
que ya es algo....
....¡¡ O es mucho !!
Todos los valores de ésta vida provienen del amor;
antítesis del egoísmo, que conlleva de la mano el resto de los males
y "plagas" que nos azotan y con los que, en mayor o menor medida,
"azotamos" a quienes nos rodean
( ojalá fuese perfecta : al menos yo, no lo soy, y queriendo o sin querer,
muchas veces he dañado...y me ha faltado ésa paz , ése espíritu "zen")....
Nunca tiraría ni la primera ni la última piedra.
Pero jamás me resignaré con mis defectos .
Espero seguir aprendiendo y creciendo como ser humano hasta mi último aliento.
Aprendiendo a AMAR de verdad.
Anhelo la paz. deseo la paz,
siento paz muchas veces, me gusta sentir y regalar paz a mi alrededor....
desde el amor, amando lo mejor que se y puedo...q
ue no siempre se acierta, dicho sea de paso, aunque sea con la mejor intención...
y hasta manipulamos, inconscientemente, en el nombre del mismo amor ....
( El único amor generoso de verdad que he conocido,
es el de una madre -normal, claro, que de todo hay...- por sus hijos).
Y ahí va mi pregunta
....¿ Acaso sabemos, realmente, SABER AMAR BIEN ?....
MIENTRAS NO APRENDAMOS A AMAR,
A VIVIR EN UN AMBIENTE DE AMOR,
A RECIBIR Y DAR AMOR DESDE QUE NACEMOS,
DESDE EL NÚCLEO DEL HOGAR ( QUIEN LO TENGA ),
HASTA EL AMBIENTE ESCOLAR, SOCIAL....
CON BUENAS REFERENCIAS
DONDE "MAMAR" ÉSE AMOR, ÉSA PAZ,
TOLERANCIA, JUSTICIA, IGUALDAD
SERÁ DIFÍCIL
¡¡ PERO NO IMPOSIBLE !!.
Todos aprendemos a caminar, gateando al principio,
cayendo torpemente en nuestros primeros pasos....
Quizá estemos en ésa fase. pero, amigo querido,
algún día, la Humanidad -al menos la mayoría- aprenderá a caminar correctamente..
...aunque tropiece con alguna piedra de tanto en cuanto....para volver a levantarse.
Si al amor, a la paz, le robamos la ESPERANZA,
mejor dejarnos morir.
Besos enormes, querido Roly.
Dios te bendiga.
Gracias por tus hermosas reflexiones.
Galvarino Orellana - REINA DE LA VIDA
- Freddy Cancino Sepulveda es mi nombre verdadero. Galvarino Orellana es el seudónimo que he elgido como homenaje póstumo a dos hombres de mi tierra. Galvarino por el indio que le cortaron las manos los españoles y Orellana por un compañero desaparecido por la dictadura de Pinochet. Mi nombre verdadero lo uso para las cosas legales.
- Ciudad y país de origen
- Nací en la ciudad de Talcahuano y soy chileno
- Lugar de residencia actual
- Estocolmo- Suecia
- Profesiòn y/o dedicaciòn
- Poeta/escritor
- Actividad artistica que realiza
- Soy Embajador de Poetas del Mundo en Suecia. Me dedico a realizar actividades culturales para rescatar el acerbo cultural de nuestra América Latina
viernes, 27 de agosto de 2010
Juan Andrés González Fernández - ACROSTICO POR PALESTINA
Juan Andrés González Fernández
Escritor y Artista Español Nacido en Berja provincia de Almería el 28 de Febrero de 1963 Embajador Universal de la Paz del Círculo Universal de Embajadores de la Paz de Ginebra – Suiza
Comenzó a escribir en 1978. Entre sus obras literarias registradas en el registro de la propiedad intelectual con todos los derechos reservados se encuentran bajo el seudónimo Andrés González Tu mirada, Tu ángel de amor, Estoy pensando en tí, Regalar una rosa, Tu mirada, Te declarare mi amor, Cuando tus labios, Amigo, A pesar de la distancia, Feliz cumpleaños, El destino, Un beso mi cielo, El amor, Sed de amor, Si conoces el amor, Nunca renunciar, No me hagas esperar amor, Lo que significas para mi, Tu mirada, Me lo has de decir, A veces me pregunto si de verdad existes, La amistad, Hoy quiero regalarte, Los amo, En mis sueños, Soy el fuego, etc... Otorgado el premio pluma de oro Ilargi (Lunyta) por presidente UHE. Es miembro de la Unión Hispanoamericana de escritores, por la literatura y por la paz, escritores y poetas y de la Red Mundial de Escritores en Español (REMES)
ACROSTICO POR PALESTINA
Obrera, incansable y luchadora
Envuelta en efímeros procesos
Mitigan a sus gentes
Actividades de colonización
Sin acuerdo en décadas sus gentes quieren paz
Procesos interminables, inacabados
Ocupaciones incomprendidas
Repetidos e innecesarios fracasos
Procesos retrasados y enfrentados
Alientan a la comunidad internacional
Lobbies políticos y económicos
El islam, cristianismo y judaísmo
Sobrevivencia como estado
Tramitan sus gentes pasto de
Intereses, presa de potencias
Ni violento, ni unilateral, quieren un
Acuerdo por la paz.
Andres Gonzalez. ® / ©
http://andresgonzalez.blogspot.com/
Rafael Merida Cruz-Lascano : " GUATEMALA" "La tacita de Plata"
- Rafael Mérida Cruz-Lascano
- Reseña biográfica
- Rafael Mérida Cruz-Lascano Nació en el día 15 de mayo de 1938 en la ciudad de Guatemala (GUATEMALA). Hijo de Rafael Mérida de León y de Conchita Cruz-Lascano y Gálvez de Mérida, señora de familia con reconocida honorabilidad y en la que hubo título de nobleza. Por descendencia materna miembros de esa familia han sido destacados escritores, una celebridad en los estudios de las ciencias heráldica e Históricas: "Francisco Barnoya y Gálvez" y asimismo la primera tipografía de gran renombre y destacada fama mundial: "Sánchez & de Guise" que actualmente y por la muerte de sus propietarios y administradores ha cerrado sus puertas. Rafael se ha desempeñado como "Contador"; Estudios diversificados, en la Escuela Nacional de Ciencias Comerciales, tecnificado en la contabilidad de costos de empresas constructoras,... siendo su especialidad la administración de empresas, poeta, escritor, periodista, es aficionado a artes de la arquitectura, escultura y pintura. Las primeras letras las recibió de los Padres Salesianos en donde se le inculcó la vocación religiosa. Promotor Social; Periodismo en "La Escuela Centroamericana de Periodismos, adscrita a la Universidad de San Carlos de Guatemala"; Religioso de la tercera orden Franciscana y seminarista en El Colegio Seráfico de Nicaragua, en Diriamba. No fue de los escogidos. Quiso, infructuosamente, incursionar en la carrera militar. En nov. De 1957 se casó con Amparito de León Barrios de Mérida, y de quién el expresa, es su MUSA y maestra. Ya antes de los 14 años tomaba como un juego el hacer acrósticos, pues se le facilitaba la rima. De su primer libro publicado “Ensayos de un poeta” recibió críticas constructivas, por lo que se sintió obligado e estudiar el difícil arte de la Preceptiva Literaria. Escribió en folletos de Aurora Franciscana y del Movimiento familiar Cristiano, para el Periódico Michatoya de Amatitlán, Guatemala y algunas intervenciones con poesía y artículos en “Guatemala en USA”, de los Ángeles CA. Fue director general (1971-73) de la Revista “Flores de Amatitlán”. Ha sido entrevistado: En la Radio Universidad en dos ocasiones, en Antología Literaria por Sadi Car, y en Letras en El Aire.- de la Universidad de San Carlos de Guatemala. En el Programa de TV, “Amatitlán es así” por el joven poeta Aldo Josué Reyes Garrido, quien es el fundado de la “Casa de la cultura San Nicolás” En la Revista “Vida Diplomática” En donde el Dramaturgo y Poeta “Augusto César”, le adjudica el título de “Embajador cultural ante el mundo”.
" GUATEMALA" "La tacita de Plata"



Camiño da miña terra - ANA ARIAS SAAVEDRA
Biografía
Soy gallega,de lugo,Resido temporalmente en Valencia;Soy pintora plástica que expuso en la casa da cultura de Burela -Lugo.con el auspicio de la Xunta de Galicia.Soy dramaturgia,con tres obras estrenadas en Valencia,APASIONADA LOCURA EN LA NATURA,escrita en romance,RECITAL EN ROBLEDAL,POESIA LIBRE,DELIRIOS DE AMOR,BASADO EN LA REINA,JUANA LA LOCA,escrito en prosa,tengo ediciones colectivas editadas,en individual,una antologia ilustrada con mis obras,LUZ ENTRE TINIEBLAS,QUE SE PUEDE VER Y COMPRAR EN lulu.PRONTO SALDRÁ OTRA ANTOLOGIA,COLABORO DESE HACE AÑOS CONLA REVISTA xISTRAL DEL EXCMO AYUNTAMIENTO DE LUGO,SOY MIEMBRO DEL CONSEJO DE CID UNESCO,MIEMBRO DE POETAS DEL MUNDO;AELG.ORG.
WWW.GALICIADIXITAL.COM
TENGO MI RED,asociacion mundial de poesia galega
http://lonxedaterrapertodocorazon.ning.com
si os gusta estáis todos invitados a participar en ella.
Colaboro con varias redes poque me gusta saber de culturas de pueblos y paises.
sendo tamén terra rica,
por pedras que nela cobren,
que aposturaran a bican,
o caminiño de lama,
era camiño de estrelas,
de tebras ningunha flama,
verea de terra bramosa,
era camiño belido,
esgrevia terra amorosa,
camiño da miña terra,
chama que alumando fose,
pegadas que nel tivera,
illado de silvas e toxos,
na invernía enlamado,
no vrao cheíño de coios,
sendo tamén terra rica,
tampa para xente nobre,
florindo amor lle adican,
caminiño do meu corazón,
verea de brama e flama,
rueiro dalgún fenón,
meu caminiño de lama,
frío, chuvias e néboas,
de tepedades que clama,
resío na mañanciña,
e no solpor ela prende,
co fulgor das estreliñas,
de herbas meu caminiño,
testemuñando nas medras,
nos meus inxeles pasiños,
sendo tamén terra pobre,
eu son dun chan no que fica,
raigame de xente nobre,
camiño da miña terra,
camiño de todos hoxe,
como de todos el era,
un caminiño de lama,
camiño na primavera,
brizosa florida brama,
verea de varudas pedras,
xuntanza dos paxariños,
nas moi vizosas maceiras,
rechouchiaban belido,
halando de azo en silveiras,
de labregos compunxidos,
cos chíos dos rechouchíos,
trocábase nun engado,
ós meus inxeles olliños,
sendo tamen terra rica,
eu son dunha terra nobre,
de bondade recondita,
cara variados lugares,
ás persoas que por el ían,
lles axexaba os andares,
meu caminiño que ía,
a xente de paseniño,
de resollos vagantía,
a Carteire, Cotoroso,
verea para ir ás feiras,
de ruada mozas e mozos,
coa aurora das mañanciñas,
é caminiño murchado,
enchoupado de ladaíñas,
sendo tamén terra pobre,
vagantía de preguiza,
ben salferida en suores,
era beldade en alfombra,
de follas sen ren de brizo,
sedán a pés de labouras,
camiño de moita xente,
camiño polo que pasa,
tempadas luíndoo a rentes,
sen seres camiño chan,
pano era naquelas penas,
que no cerne aloxarse van,
das olorosas candeas,
era camiño de amores,
tamén dalgunhas xenreiras,
espello ás miñas olladas,
meu aluguer nas primeiras,
das miñas verbas crebadas,
de coios meu caminiño,
caminiño quen min xera,
o máis vero cariño,
sendo tamén terra rica,
eu son de terra que cobre,
na miña xente querida,
terriña cos viu nacer,
terriña miña que lles era,
senso mailo seu padecer,
terra miña de Freán,
terriña que me coñece,
sen me coñeceres en van,
casiña xa doutros donos,
fogar meu polo que pasa,
vento , lóstregos e tronos,
cáseque todas no chan,
pedriñas todas a chorar,
pola xente que no ceo van,
sendo tamén terra pobre,
eu son dun chan no que fica,
ronsel de veros amores,
levaron consigo palabras,
que levan e traen os ventos,
acariñadas pegadas,
da miña xente querida,
cadora na miña mente,
inherentes de por vida,
sorrisos , doces carexas,
en dourados polvoriños,
rebuldando coas estrelas,
alugase a miña terra,
desacougada ou en calma,
hilaridades que dera ,
sendo tamén terra rica,
camiño polo que sobre,
resón da miña xente fica,
pucheiros da miña nenez,
berce meu ó que pertence,
unha vida achegada a vellez,
naiciña sempre querida,
por vida cá miña adora,
abeiro da miña vida,
no meu corazón lembrados,
no caminiño en luceiros ,
trócanse seus pasos dados,
lufada para parrafeos,
casados Sirvián , Freán,
froito son eu dos seus seos,
sendo tamén terra pobre,
camiño no que inda fica,
ronsel de impolutos labores,
sen felgos meu caminiño,
lentura que daquela era,
dos embebidos cariños,
verbas dos meus avós,
caloriña do cariño,
do colo de veciños cós,
alegro de eixes e rodas,
de carros nosos e veciños,
mortos polas costumes novas,
terriña na que ben araron,
de maneira amorosiña,
donos e bois guiaron,
sendo tamén terra pobre,
por arquexantes pelicas,
estrelecidos fulgores,
nacenza de inmundo balor,
sendo no antano azúis nubes,
solío en solaina de amor,
meu caminiño de pedras,
rezuma vasto cariño,
na lisura das maneiras,
trocada a belas floriñas,
por feitorías sufridas,
perdoadas con blandicias,
de tebras meu caminiño,
tan ida a fulxencia delas,
como tan rexo o cariño,
sendo tamén terra rica,
de argueiros que nela cobren,
pensiladas verbas que fican,
camiño cara Guntín,
vieiro polo que non van,
alguén acadaren un fin,
vencellado ó meu fogar,
no meu corazón é fenda,
mirando no seu devalar,
á miña alma de visita,
no xa luído meu fogar,
na paraxe recondita,
nesa enxebreza bramosa,
estando a ficar manida,
coma unha seiroxa rosa,
coligado coas estrelas,
no corazón de meus pais,
por rexelas e querelas,
jueves, 26 de agosto de 2010
MADRE TERESA DE CALCUTA - 100 AÑOS HOY DE SU NATALICIO * Rosemarie Parra
MADRE TERESA DE CALCUTA - 100 AÑOS HOY DE SU NATALICIO
Publicado por Rosemarie Parra el agosto 26, 2010Ricardo Arregui Gnatiuk - AMAR
Amar es entregar la vida cada día.
Y en ese gesto descubrir nuestra alegría.
Es que me abraces con la luz de tu mirada.
Y es darte todo. Sin pedirte nada.
Es tener Fe. Tenerla y repartirla.
Es la Esperanza, renovada con frecuencia.
Es ser caritativo con quien lo necesita
sin que se entere nadie, más que la conciencia.
Es renunciar al privilegio inmerecido
que crea situaciones injustas a su abrigo.
Amar es ser honrado en toda circunstancia,
aunque a veces no parezca buena la ganancia.
Es respetar los derechos de los otros,
haciendo respetar los de nosotros.
Es en un niño cultivar su independencia.
Y es enseñarle, con ejemplos, la decencia.
Es al anciano homenajearlo por haber vivido.
Y es propiciar, con ahínco, que se sienta protegido.
El amor no es solo un verso. Es toda la poesía.
Es, en distintas circunstancias, ofrecer alternativas.
Es sembrar y resembrar con renovado esfuerzo,
especialmente cuando los tiempos son adversos.
Es hablar lo preciso en el momento justo.
Y por todos los medios evitar disgustos.
Es cancelar regularmente las deudas de ternura,
abonando puntualmente con cuotas de dulzura.
Es abrevar con avidez la miel más escondida
que está en el corazón y cura todas las heridas.
Si ejerces el amor, hazlo convencido,
que solo podrás darlo si te amas a ti mismo.
Y recuerda que el Amor Supremo es “poner la otra mejilla”
aún a sabiendas que el sufrimiento es de forma inmerecida.
Ricardo Arregui Gnatiuk
http://selae.blogspot.com/2010/07/ricardo-arregui-gnatiuk.html
COMO COLABORAR EN POETAS, ESCRITORES POR LA PAZ Y COMO SUBIR TEXTOS A ESTE BLOGGER
Primero debo darte la autorización, solo debes enviarme tu correo. Yo te envío la invitación y estarías colaborando con la página. Será un honor tener tu colaboración.
Una vez te haya llegado la invitación vienes al sitio, tienes que leer las indicaciones como subir un texto que esta descrito a continuación...
Mi correo es:
Queridos amigos para dejar una entrada en este blog debes ir a ACCEDER o diga NUEVA ENTRADA, se encuentra al lado derecho arriba
EN CREACION DE ENTRADA subir sus textos, poner TITULO, PUBLICAR LA ENTRADA.
Pueden subir fotos y poner color a tus textos
VER BLOGGER
Gracias por participar en POETAS, ESCRITORES POR LA PAZ
Patricia Araya